چگونه ممکن است با زیارت امام حسینعلیهالسلام و یا گریه بر مظلومیت آن امامعلیهالسلام خداوند متعال تمام گناهان ما را ببخشد؟
بسمه تعالى: سیّدالشهداء امام حسینعلیهالسلام هرچه داشت در راه خدا و خداوند متعال در مقابل آن همه ایثار که بقاء دین و احیاء سنّت رسول گرامى اسلامصلى الله وعلیه وآله مرهون اوست به زائرین و عزاداران و گریه کنندگان بر سیّد الشهداء عنایتى فرموده است.
امام صادقعلیهالسلام به فضیل فرمود: »تَجْلِسُونَ وَتُحَدِّثُونَ؟ فَقالَ: نَعَمْ جُعِلْتُ فِداکَ، قالَ: إِنَّ تِلْکَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فَاَحْیُوا أَمْرَنا یا فُضَیْلُ، فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ اَحْیى أَمْرَنا یا فُضَیْلُ مَنْ ذَکَرَنا أَوْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ مِثْلُ جَناحِ الذُبابِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَلَو کانَتْ أَکْثَرَ مِنْ زَبَدِ الْبَحْرِ؛ آیا مجالس عزا بر پا مىکنید و از اهل بیتعلیهمالسلام و آنچه بر آنان گذشته است صحبت مىکنید؟ فضیل گفت: آرى قربانت گردم، امام فرمود: این گونه مجالس را دوست دارم پس امر ما را زنده گردانید که هرکس امر ما را زنده کند مورد لطف و مرحمت خدا قرار مىگیرد. اى فضیل! هرکس از ما یاد کند یا نزد او از ما یاد کنند و به اندازه بال مگسى اشک بریزد، خدا گناهانش را مىآمرزد اگر چه بیش از کف دریا باشد«.[1]
[1] »حدّثنی محمّد بن الحسن بن الولید، عن محمّد بن الحسن الصّفّار، عن الحسن بن موسى الخشّاب، عن بعض رجاله، عن أبی عبداللَّهعلیهالسلام قال: إنّ زائر الحسین جعل ذنوبه جسراً على باب داره ثمّ یعبّرها، کما یخلف أحدکم الجسر ورأ إذا عبر؛ محمّد بن الحسن بن الولید، از محمّد بن حسن الصّفار، از حسن موسى الخشّاب، از برخى رجالش، از حضرت ابى عبداللَّهعلیهالسلام حضرت فرمودند:
زائر حسینعلیهالسلام گناهانش را پلى در درب خانهاش قرار داده که از آن عبور مىکند همان طورى که یکى از شما وقتى از پل عبور نمودید آن را عقب سر مىگذارید.
یعنى زیارت سیّدالشهداءعلیهالسلام سبب مىشود که گناهان محو و زائل گردند«.
»حدّثنی محمّد بن جعفر الرزّاز، عن محمّد بن الحسین بن أبی الخطّاب، عن محمّد بن إسماعیل، عن صالح بن عقبة، عن بشیر الدّهان، عن أبی عبداللَّهعلیهالسلام، قال: إنّ الرّجل لیخرج إلى قبر الحسینعلیهالسلام، فله إذا خرج من أهله بأوّل خطوة مغفرة من ذنوبه، ثمّ لم یزل یقدّس بکلّ خطوة حتّى یأتیه، فإذا أتاه ناجاه اللَّه عزّوجلّ فقال: عبدی سلنی أُعطک، اُدعنی أُجبک، اطلب منّی أُعطک، سلنی حاجتک أقضیها لک، قال: وقال أبو عبداللَّهعلیهالسلام: وحقّ على اللَّه أن یعطی ما بذل؛ محمّدبن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسین بن الخطّاب، از محمّد بن اسماعیل، از صالح بن عقبه، از بشیر دهان، از ابى عبداللَّهعلیهالسلام، حضرت درباره کسى که به زیارت قبر امام حسینعلیهالسلام مىرود فرمودند:
وى هنگامى که از اهلش جدا مىشود به هر قدمى که بر مىدارد گناهانش آمرزیده مىشود و سپس پیوسته به هر قدمى تقدیس و تنزیه شده تا به قبر مطهر مىرسد وقتى به آنجا رسید خداوند متعال او را خوانده و مىفرماید:
بنده من از من سؤال کن تا به تو اعطاء کنم، من را بخوان تا اجابتت نمایم، از من طلب نما تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برآورده نمایم.
راوى گفت:
امامعلیهالسلام فرمودند:
و حق است بر خدا که آنچه بذل نموده را اعطا فرماید«.
»وعنه بهذا الإسناد عن صالح بن عقبة، عن الحارث بن المغیرة، عن أبی عبداللَّهعلیهالسلام قال: إنّ للَّه ملائکة موکّلین بقبر الحسینعلیهالسلام فإذا همّ الرّجل بزیارته أعطاهم اللَّه ذنوبه، فإذا خطا محوها، ثمّ إذا خطا ضاعفوا حسناته، فما تزال حسناته تضاعف حتّى توجب له الجنّة، ثمّ اکتنفوه وقدّسوه وینادون ملائکة السّماء أن قدّسوا زوّار حبیب حبیب اللَّه، فإذا اغتسلوا ناداهم محمّدصلى الله وعلیه وآله: یا وفد اللَّه أبشروا بمرافقتی فی الجنّة، ثمّ ناداهم أمیرالمؤمنینعلیهالسلام: أنا ضامن لقضاء حوائجکم ودفع البلاء عنکم فی الدّنیا والآخرة، ثمّ اکتنفوهم عن أیمانهم وعن شمائلهم حتّى ینصرفوا إلى أهالیهم؛ و از محمّد بن الحسین بن ابى الخطّاب، از صالح بن عقبه، از حارث بن مغیره، از حضرت ابى عبداللَّهعلیهالسلام حضرت فرمودند:
خداوند متعال فرشتگانى دارد که موکّل قبر مطهر حضرت حسین بن علىعلیهماالسلام مىباشند، هنگامى که شخص قصد زیارت آن حضرت را مىنماید خداوند گناهان او را به این فرشتگان اعطا نموده و در اختیار آنها مىگذارد وقتى وى قدم گذارد فرشتگان گناهان را محو مىکنند سپس وقتى قدم بعدى را برداشت حسنات او را مضاعف مىنمایند و پیوسته حسنات او را مضاعف کرده تا جائى که بهشت را براى وى واجب مىگردانند سپس اطرافش را گرفته و تقدیس و تنزیهش مىنمایند و سپس فرشتگان آسمان را ندا مىدهند که زوار حبیب حبیب خدا را تقدیس و تنزیه نمائید و وقتى زوار غسل زیارت نمودند حضرت محمدصلى الله وعلیه وآله ایشان را ندا داده و مىفرماید:
اى مسافرین خدا بشارت باد شما را که با من در بهشت همراه خواهید بود.
سپس امیرالمؤمنینعلیهالسلام ایشان را ندا داده و مىفرماید:
من ضامنم که حوائج شما را برآورده و در دنیا و آخرت بلا و محنت را از شما دور نمایم.
پس از آن فرشتگان دور ایشان حلقه زده و از راست و چپ آنان را در بر گرفته تا به اهل و خویشاوندان خود باز گردند«.
»حدّثنی أبی رحمه اللَّه، عن سعد بن عبداللَّه، عن أبی عبداللَّه الجامورانیّ الرّازیّ، عن الحسن بن علیّ بن أبی حمزة، عن الحسن بن محمّد بن عبد الکریم، عن المفضّل بن عمر، عن جابر الجعفیّ، قال: قال أبو عبداللَّهعلیهالسلام فی حدیث طویل: فإذا انقلبت من عند قبر الحسینعلیهالسلام ناداک منادٍ لو سمعت مقالته لأقمت عمرک عند قبر الحسینعلیهالسلام، وهو یقول: طوبى لک أیّها العبد قد غنمت وسلمت قد غُفر لک ما سلف فاستأنف العمل – وذکر الحدیث بطوله؛ پدرم، از سعد بن عبداللَّه، از عبداللَّه الجامورانى رازى، از حسن بن على بن ابى حمزه، از حسن بن محمّد بن عبدالکریم، از مفضّل بن عمر، از جابر جعفى، وى مىگوید:
حضرت ابو عبداللَّهعلیهالسلام در ضمن حدیث طولانى فرمود:
هنگامى که از نزد قبر مطهر حضرت ابا عبداللَّه الحسینعلیهالسلام برگشتى منادى تو را مىخواند که اگر صدا و گفتارش را مىشنیدى تمام عمر خود را حاضر بودى نزد قبر مطهر صرف و طى نمائى.
منادى مىگوید: اى بنده خوشا به حال تو، همانا غنیمت بردى و سالم برگشتى، تمام گناهان گذشته ات پاک گردید پس از ابتدا عمل نما…«.
»حدّثنی أبو العبّاس الرزّاز، قال: حدّثنا محمّد بن الحسین ابن أبی الخطّاب، عن محمّدبن إسماعیل، عن الخیبریّ، عن الحسین بن محمّد القمّیّ، قال: قال أبو الحسن موسىعلیهالسلام: أدنى ما یثاب به زائر الحسینعلیهالسلام بشاطیء الفرات إذا عرف حقّه وحرمته وولایته أن یغفر له ما تقدّم من ذنبه وما تأخّر؛ ابوالعبّاس رزّاز مىگوید: محمّد بن الحسین بن أبى الخطّاب، از محمّد بن اسماعیل، از خیبرى، از حسین ابن محمّد القمّى، وى مىگوید: حضرت ابوالحسن موسىعلیهالسلام فرمودند:
کمترین ثواب و اجر به کسى که حضرت امام حسینعلیهالسلام را در کنار فرات زیارت مىکند مشروط به اینکه حق و حرمت و ولایت آن جناب را بشناسد مىدهند این است که گناهان گذشته و آیندهاش را مىآمرزند«.
»حدّثنی أبیرحمة الله، عن الحسین بن الحسن بن اُبان، عن محمّد بن أورمة، عن زکریّا المؤمن أبی عبداللَّه، عن عبداللَّه بن یحیى الکاهلیّ، عن أبی عبداللَّهعلیهالسلام، قال: من أراد أن یکون فی کرامة اللَّه یوم القیامة وفی شفاعة محمّدصلى الله وعلیه وآله، فلیکن للحسین زائراً ینال من اللَّه أفضل الکرامة وحسن الثّواب، ولا یسأله عن ذنب عمله فی حیاة الدّنیا، ولو کانت ذنوبه عدد رملٍ عالج وجبال تهامة وزبد البحر، إنّ الحسین[بن على]علیهماالسلام قتل مظلوماً مضطهداً نفسه عطشاناً هو وأهل بیته وأصحابه؛ پدرم، از حسین بن الحسن بن أبان، از محمّد بن اورمه، از زکریّا المؤمن ابى عبداللَّه، از عبداللَّه بن یحیى الکاهلى، از حضرت ابى عبداللَّهعلیهالسلام، حضرت فرمودند:
کسى که مىخواهد روز قیامت در کرامت خداوند متعال باشد و شفاعت حضرت محمدصلى الله وعلیه وآله شاملش گردد پس باید حسینعلیهالسلام را زیارت کند چه آنکه بالاترین کرامت حق تعالى به وى رسیده و ثواب و اجر نیک به او داده مىشود و از گناهانى که در زندگانى دنیا مرتکب شده وى را مورد سؤال و بازخواست قرار نمىدهند اگر چه گناهانش به تعداد ریگهاى بیابان و به بزرگى کوههاى تهامه و به مقدار روى دریاها باشد، حسین بن علىعلیهماالسلام در حالى کشته شد که:
اوّلاً: مظلوم بود.
ثانیاً: نفس و جسمش مقهور و مورد ستم قرار گرفته بود.
ثالثاً: خود و اهل بیت و اصحابش تشنه بودند«.
»حدّثنی أبیرحمة الله، عن سعد بن عبداللَّه، عن أحمد بن محمّد بن عیسى، عن محمّد بن خالد البرقیّ، عن القاسم بن یحیى بن الحسن بن راشد، عن جدّه الحسن بن راشد، عن أبی إبراهیمعلیهالسلام، قال: من خرج من بیته یرید زیارة قبر أبی عبداللَّه الحسین بن علیعلیهماالسلام وکّل اللَّه به ملکاً فوضع أصبعه فی قفاه، فلم یزل یکتب ما یخرج من فیه حتّى یرد الحائر، فإذا خرج من باب الحائر وضع کفّه وسط ظهره ثمّ قال له: أمّا ما مضى فقد غفر لک فأستأنف العمل.
وبهذا الإسناد، عن الحسن بن راشد، عن إبراهیم بن أبی البلاد باسناده مثله؛ پدرم، از سعد بن عبداللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسى، از محمّد ابن خالد برقى، از قاسم بن یحیى بن الحسن بن راشد، از جدّش حسن بن راشد، از حضرت ابى ابراهیمعلیهالسلام، آن حضرت فرمودند:
کسى که از خانهاش خارج شده و قصدش زیارت قبر مطهر حضرت ابا عبداللَّه الحسین بن علىعلیهماالسلام باشد خداوند متعال فرشتهاى را بر او مىگمارد پس آن فرشته انگشتش را در پشت او قرار داده و پیوسته آن چه از دهان این شخص خارج مىشود مىنویسد تا به حائر وارد گردد و وقتى از درب حائر خارج شد کف دستش را وسط پشتش نهاده سپس به او مىگوید:
آنچه گذشت تمام مورد غفران و آمرزش واقع شد اینک از ابتداء به عمل بپرداز و با همین اسناد، از حسن بن راشد، از ابراهیم بن ابى البلاد به أسنادش حدیثى مثل همین حدیث را نقل نموده«.
»حدّثنی محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر الحمیریّ، عن أبیه، عن علیّ بن محمّد بن سالم، عن محمّد بن خالد، عن عبداللَّه بن حمّاد الأنصاریّ، عن عبداللَّه بن عبد الرّحمان الأصمّ، عن عبداللَّه بن مسکان، قال: شهدت أبا عبداللَّهعلیهالسلام وقد أتاه قوم من أهل خراسان فسألوه، عن إتیان قبر الحسینعلیهالسلام وما فیه من الفضل. قال: حدّثنی أبی، عن جدّی أنّه کان یقول: من زاره یرید به وجه اللَّه أخرجه اللَّه من ذنوبه کمولود ولدته أمّه، وشیّعته الملائکة فی مسیره، فرفرفت على رأسه قد صفّوا بأجنحتهم علیه حتّى یرجع إلى أهله، وسألت الملائکة المغفرة له من ربّه وغشیّته الرّحمة من أعنان السّماء، ونادته الملائکة: طبت وطاب من زرت، وحفظ فی أهله؛ محمّد بن عبداللَّه بن جعفر حمیرىّ، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبداللَّه بن حمّاد انصارى، از عبداللَّه بن عبدالرّحمن أصمّ، از عبداللَّه بن مسکان، وى مىگوید:
حضور مبارک حضرت ابا عبداللَّهعلیهالسلام رسیدم در حالى که گروهى از اهل خراسان خدمت آن جناب مشرف شده بودند، ایشان از آن جناب راجع به زیارت قبر حضرت حسین بن علىعلیهماالسلام و ثوابى که در آن است سؤال نمودند؟
حضرت فرمودند:
پدرم از جدم نقل کردند که مىفرمودند:
کسى که آن حضرت را صرفاً براى خدا و به قصد قربت زیارت کند خداوند متعال از گناهان رهایش نموده و او را همچون نوزادى که مادر زائیده قرار مىدهد و در طول سفرش فرشتگان مشایعتش کرده و بالاى سرش بالهاى خود را گشوده و با این حال او را همراهى کرده تا به اهلش باز گردد و نیز فرشتگان از خداوند مىخواهند که او را بیامرزد و از اطراف و اکناف آسمان رحمت واسعه الهى او را فرا گرفته و فرشتگان ندا کرده و به وى مىگویند:
پاک هستى و آن کس که زیارتش نمودى نیز پاک و مطهر است و پیوسته وى را بین اهل و خویشانش حفظش مىنمایند«.
اللهم عجل لولیک الفرج