بسم الله الرحمن الرحیم 
 از سایت خبری تحلیلی شیعه نیوز
بخشش گناهان با زیارت امام حسین (علیه السلام)
مرحوم ایت الله میرزا جواد تبریزی

چگونه ممکن است با زیارت امام حسین‏علیه‏السلام و یا گریه بر مظلومیت آن امام‏علیه‏السلام خداوند متعال تمام گناهان ما را ببخشد؟

بسمه تعالى: سیّدالشهداء امام حسین‏علیه‏السلام هرچه داشت در راه خدا و خداوند متعال در مقابل آن همه ایثار که بقاء دین و احیاء سنّت رسول گرامى اسلام‏صلى الله وعلیه وآله مرهون اوست به زائرین و عزاداران و گریه کنندگان بر سیّد الشهداء عنایتى فرموده است.

امام صادق‏علیه‏السلام به فضیل فرمود: »تَجْلِسُونَ وَتُحَدِّثُونَ؟ فَقالَ: نَعَمْ جُعِلْتُ فِداکَ، قالَ: إِنَّ تِلْکَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فَاَحْیُوا أَمْرَنا یا فُضَیْلُ، فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ اَحْیى أَمْرَنا یا فُضَیْلُ مَنْ ذَکَرَنا أَوْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ مِثْلُ جَناحِ الذُبابِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَلَو کانَتْ أَکْثَرَ مِنْ زَبَدِ الْبَحْرِ؛ آیا مجالس عزا بر پا مى‏کنید و از اهل بیت‏علیهم‏السلام و آنچه بر آنان گذشته است صحبت مى‏کنید؟ فضیل گفت: آرى قربانت گردم، امام فرمود: این گونه مجالس را دوست دارم پس امر ما را زنده گردانید که هرکس امر ما را زنده کند مورد لطف و مرحمت خدا قرار مى‏گیرد. اى فضیل! هرکس از ما یاد کند یا نزد او از ما یاد کنند و به اندازه بال مگسى اشک بریزد، خدا گناهانش را مى‏آمرزد اگر چه بیش از کف دریا باشد«.[1]


[1] »حدّثنی محمّد بن الحسن بن الولید، عن محمّد بن الحسن الصّفّار، عن الحسن بن موسى الخشّاب، عن بعض رجاله، عن أبی عبداللَّه‏علیه‏السلام قال: إنّ زائر الحسین جعل ذنوبه جسراً على باب داره ثمّ یعبّرها، کما یخلف أحدکم الجسر ورأ إذا عبر؛ محمّد بن الحسن بن الولید، از محمّد بن حسن الصّفار، از حسن موسى الخشّاب، از برخى رجالش، از حضرت ابى عبداللَّه‏علیه‏السلام حضرت فرمودند:

زائر حسین‏علیه‏السلام گناهانش را پلى در درب خانه‏اش قرار داده که از آن عبور مى‏کند همان طورى که یکى از شما وقتى از پل عبور نمودید آن را عقب سر مى‏گذارید.

یعنى زیارت سیّدالشهداءعلیه‏السلام سبب مى‏شود که گناهان محو و زائل گردند«.

»حدّثنی محمّد بن جعفر الرزّاز، عن محمّد بن الحسین بن أبی الخطّاب، عن محمّد بن إسماعیل، عن صالح بن عقبة، عن بشیر الدّهان، عن أبی عبداللَّه‏علیه‏السلام، قال: إنّ الرّجل لیخرج إلى قبر الحسین‏علیه‏السلام، فله إذا خرج من أهله بأوّل خطوة مغفرة من ذنوبه، ثمّ لم یزل یقدّس بکلّ خطوة حتّى یأتیه، فإذا أتاه ناجاه اللَّه عزّوجلّ فقال: عبدی سلنی أُعطک، اُدعنی أُجبک، اطلب منّی أُعطک، سلنی حاجتک أقضیها لک، قال: وقال أبو عبداللَّه‏علیه‏السلام: وحقّ على اللَّه أن یعطی ما بذل؛ محمّدبن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسین بن الخطّاب، از محمّد بن اسماعیل، از صالح بن عقبه، از بشیر دهان، از ابى عبداللَّه‏علیه‏السلام، حضرت درباره کسى که به زیارت قبر امام حسین‏علیه‏السلام مى‏رود فرمودند:

وى هنگامى که از اهلش جدا مى‏شود به هر قدمى که بر مى‏دارد گناهانش آمرزیده مى‏شود و سپس پیوسته به هر قدمى تقدیس و تنزیه شده تا به قبر مطهر مى‏رسد وقتى به آنجا رسید خداوند متعال او را خوانده و مى‏فرماید:

بنده من از من سؤال کن تا به تو اعطاء کنم، من را بخوان تا اجابتت نمایم، از من طلب نما تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برآورده نمایم.

راوى گفت:

امام‏علیه‏السلام فرمودند:

و حق است بر خدا که آنچه بذل نموده را اعطا فرماید«.

»وعنه بهذا الإسناد عن صالح بن عقبة، عن الحارث بن المغیرة، عن أبی عبداللَّه‏علیه‏السلام قال: إنّ للَّه ملائکة موکّلین بقبر الحسین‏علیه‏السلام فإذا همّ الرّجل بزیارته أعطاهم اللَّه ذنوبه، فإذا خطا محوها، ثمّ إذا خطا ضاعفوا حسناته، فما تزال حسناته تضاعف حتّى توجب له الجنّة، ثمّ اکتنفوه وقدّسوه وینادون ملائکة السّماء أن قدّسوا زوّار حبیب حبیب اللَّه، فإذا اغتسلوا ناداهم محمّدصلى الله وعلیه وآله: یا وفد اللَّه أبشروا بمرافقتی فی الجنّة، ثمّ ناداهم أمیرالمؤمنین‏علیه‏السلام: أنا ضامن لقضاء حوائجکم ودفع البلاء عنکم فی الدّنیا والآخرة، ثمّ اکتنفوهم عن أیمانهم وعن شمائلهم حتّى ینصرفوا إلى أهالیهم؛ و از محمّد بن الحسین بن ابى الخطّاب، از صالح بن عقبه، از حارث بن مغیره، از حضرت ابى عبداللَّه‏علیه‏السلام حضرت فرمودند:

خداوند متعال فرشتگانى دارد که موکّل قبر مطهر حضرت حسین بن على‏علیهماالسلام مى‏باشند، هنگامى که شخص قصد زیارت آن حضرت را مى‏نماید خداوند گناهان او را به این فرشتگان اعطا نموده و در اختیار آن‏ها مى‏گذارد وقتى وى قدم گذارد فرشتگان گناهان را محو مى‏کنند سپس وقتى قدم بعدى را برداشت حسنات او را مضاعف مى‏نمایند و پیوسته حسنات او را مضاعف کرده تا جائى که بهشت را براى وى واجب مى‏گردانند سپس اطرافش را گرفته و تقدیس و تنزیهش مى‏نمایند و سپس فرشتگان آسمان را ندا مى‏دهند که زوار حبیب حبیب خدا را تقدیس و تنزیه نمائید و وقتى زوار غسل زیارت نمودند حضرت محمدصلى الله وعلیه وآله ایشان را ندا داده و مى‏فرماید:

اى مسافرین خدا بشارت باد شما را که با من در بهشت همراه خواهید بود.

سپس امیرالمؤمنین‏علیه‏السلام ایشان را ندا داده و مى‏فرماید:

من ضامنم که حوائج شما را برآورده و در دنیا و آخرت بلا و محنت را از شما دور نمایم.

پس از آن فرشتگان دور ایشان حلقه زده و از راست و چپ آنان را در بر گرفته تا به اهل و خویشاوندان خود باز گردند«.

»حدّثنی أبی رحمه اللَّه، عن سعد بن عبداللَّه، عن أبی عبداللَّه الجامورانیّ الرّازیّ، عن الحسن بن علیّ بن أبی حمزة، عن الحسن بن محمّد بن عبد الکریم، عن المفضّل بن عمر، عن جابر الجعفیّ، قال: قال أبو عبداللَّه‏علیه‏السلام فی حدیث طویل: فإذا انقلبت من عند قبر الحسین‏علیه‏السلام ناداک منادٍ لو سمعت مقالته لأقمت عمرک عند قبر الحسین‏علیه‏السلام، وهو یقول: طوبى لک أیّها العبد قد غنمت وسلمت قد غُفر لک ما سلف فاستأنف العمل – وذکر الحدیث بطوله؛ پدرم، از سعد بن عبداللَّه، از عبداللَّه الجامورانى رازى، از حسن بن على بن ابى حمزه، از حسن بن محمّد بن عبدالکریم، از مفضّل بن عمر، از جابر جعفى، وى مى‏گوید:

حضرت ابو عبداللَّه‏علیه‏السلام در ضمن حدیث طولانى فرمود:

هنگامى که از نزد قبر مطهر حضرت ابا عبداللَّه الحسین‏علیه‏السلام برگشتى منادى تو را مى‏خواند که اگر صدا و گفتارش را مى‏شنیدى تمام عمر خود را حاضر بودى نزد قبر مطهر صرف و طى نمائى.

منادى مى‏گوید: اى بنده خوشا به حال تو، همانا غنیمت بردى و سالم برگشتى، تمام گناهان گذشته ات پاک گردید پس از ابتدا عمل نما…«.

»حدّثنی أبو العبّاس الرزّاز، قال: حدّثنا محمّد بن الحسین ابن أبی الخطّاب، عن محمّدبن إسماعیل، عن الخیبریّ، عن الحسین بن محمّد القمّیّ، قال: قال أبو الحسن موسى‏علیه‏السلام: أدنى ما یثاب به زائر الحسین‏علیه‏السلام بشاطی‏ء الفرات إذا عرف حقّه وحرمته وولایته أن یغفر له ما تقدّم من ذنبه وما تأخّر؛ ابوالعبّاس رزّاز مى‏گوید: محمّد بن الحسین بن أبى الخطّاب، از محمّد بن اسماعیل، از خیبرى، از حسین ابن محمّد القمّى، وى مى‏گوید: حضرت ابوالحسن موسى‏علیه‏السلام فرمودند:

کمترین ثواب و اجر به کسى که حضرت امام حسین‏علیه‏السلام را در کنار فرات زیارت مى‏کند مشروط به اینکه حق و حرمت و ولایت آن جناب را بشناسد مى‏دهند این است که گناهان گذشته و آینده‏اش را مى‏آمرزند«.

»حدّثنی أبی‏رحمة الله، عن الحسین بن الحسن بن اُبان، عن محمّد بن أورمة، عن زکریّا المؤمن أبی عبداللَّه، عن عبداللَّه بن یحیى الکاهلیّ، عن أبی عبداللَّه‏علیه‏السلام، قال: من أراد أن یکون فی کرامة اللَّه یوم القیامة وفی شفاعة محمّدصلى الله وعلیه وآله، فلیکن للحسین زائراً ینال من اللَّه أفضل الکرامة وحسن الثّواب، ولا یسأله عن ذنب عمله فی حیاة الدّنیا، ولو کانت ذنوبه عدد رملٍ عالج وجبال تهامة وزبد البحر، إنّ الحسین[بن على]علیهماالسلام قتل مظلوماً مضطهداً نفسه عطشاناً هو وأهل بیته وأصحابه؛ پدرم، از حسین بن الحسن بن أبان، از محمّد بن اورمه، از زکریّا المؤمن ابى عبداللَّه، از عبداللَّه بن یحیى الکاهلى، از حضرت ابى عبداللَّه‏علیه‏السلام، حضرت فرمودند:

کسى که مى‏خواهد روز قیامت در کرامت خداوند متعال باشد و شفاعت حضرت محمدصلى الله وعلیه وآله شاملش گردد پس باید حسین‏علیه‏السلام را زیارت کند چه آنکه بالاترین کرامت حق تعالى به وى رسیده و ثواب و اجر نیک به او داده مى‏شود و از گناهانى که در زندگانى دنیا مرتکب شده وى را مورد سؤال و بازخواست قرار نمى‏دهند اگر چه گناهانش به تعداد ریگ‏هاى بیابان و به بزرگى کوه‏هاى تهامه و به مقدار روى دریاها باشد، حسین بن على‏علیهماالسلام در حالى کشته شد که:

اوّلاً: مظلوم بود.

ثانیاً: نفس و جسمش مقهور و مورد ستم قرار گرفته بود.

ثالثاً: خود و اهل بیت و اصحابش تشنه بودند«.

»حدّثنی أبی‏رحمة الله، عن سعد بن عبداللَّه، عن أحمد بن محمّد بن عیسى، عن محمّد بن خالد البرقیّ، عن القاسم بن یحیى بن الحسن بن راشد، عن جدّه الحسن بن راشد، عن أبی إبراهیم‏علیه‏السلام، قال: من خرج من بیته یرید زیارة قبر أبی عبداللَّه الحسین بن علی‏علیهماالسلام وکّل اللَّه به ملکاً فوضع أصبعه فی قفاه، فلم یزل یکتب ما یخرج من فیه حتّى یرد الحائر، فإذا خرج من باب الحائر وضع کفّه وسط ظهره ثمّ قال له: أمّا ما مضى فقد غفر لک فأستأنف العمل.

وبهذا الإسناد، عن الحسن بن راشد، عن إبراهیم بن أبی البلاد باسناده مثله؛ پدرم، از سعد بن عبداللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسى، از محمّد ابن خالد برقى، از قاسم بن یحیى بن الحسن بن راشد، از جدّش حسن بن راشد، از حضرت ابى ابراهیم‏علیه‏السلام، آن حضرت فرمودند:

کسى که از خانه‏اش خارج شده و قصدش زیارت قبر مطهر حضرت ابا عبداللَّه الحسین بن على‏علیهماالسلام باشد خداوند متعال فرشته‏اى را بر او مى‏گمارد پس آن فرشته انگشتش را در پشت او قرار داده و پیوسته آن چه از دهان این شخص خارج مى‏شود مى‏نویسد تا به حائر وارد گردد و وقتى از درب حائر خارج شد کف دستش را وسط پشتش نهاده سپس به او مى‏گوید:

آنچه گذشت تمام مورد غفران و آمرزش واقع شد اینک از ابتداء به عمل بپرداز و با همین اسناد، از حسن بن راشد، از ابراهیم بن ابى البلاد به أسنادش حدیثى مثل همین حدیث را نقل نموده«.

»حدّثنی محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر الحمیریّ، عن أبیه، عن علیّ بن محمّد بن سالم، عن محمّد بن خالد، عن عبداللَّه بن حمّاد الأنصاریّ، عن عبداللَّه بن عبد الرّحمان الأصمّ، عن عبداللَّه بن مسکان، قال: شهدت أبا عبداللَّه‏علیه‏السلام وقد أتاه قوم من أهل خراسان فسألوه، عن إتیان قبر الحسین‏علیه‏السلام وما فیه من الفضل. قال: حدّثنی أبی، عن جدّی أنّه کان یقول: من زاره یرید به وجه اللَّه أخرجه اللَّه من ذنوبه کمولود ولدته أمّه، وشیّعته الملائکة فی مسیره، فرفرفت على رأسه قد صفّوا بأجنحتهم علیه حتّى یرجع إلى أهله، وسألت الملائکة المغفرة له من ربّه وغشیّته الرّحمة من أعنان السّماء، ونادته الملائکة: طبت وطاب من زرت، وحفظ فی أهله؛ محمّد بن عبداللَّه بن جعفر حمیرىّ، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبداللَّه بن حمّاد انصارى، از عبداللَّه بن عبدالرّحمن أصمّ، از عبداللَّه بن مسکان، وى مى‏گوید:

حضور مبارک حضرت ابا عبداللَّه‏علیه‏السلام رسیدم در حالى که گروهى از اهل خراسان خدمت آن جناب مشرف شده بودند، ایشان از آن جناب راجع به زیارت قبر حضرت حسین بن على‏علیهماالسلام و ثوابى که در آن است سؤال نمودند؟

حضرت فرمودند:

پدرم از جدم نقل کردند که مى‏فرمودند:

کسى که آن حضرت را صرفاً براى خدا و به قصد قربت زیارت کند خداوند متعال از گناهان رهایش نموده و او را همچون نوزادى که مادر زائیده قرار مى‏دهد و در طول سفرش فرشتگان مشایعتش کرده و بالاى سرش بال‏هاى خود را گشوده و با این حال او را همراهى کرده تا به اهلش باز گردد و نیز فرشتگان از خداوند مى‏خواهند که او را بیامرزد و از اطراف و اکناف آسمان رحمت واسعه الهى او را فرا گرفته و فرشتگان ندا کرده و به وى مى‏گویند:

پاک هستى و آن کس که زیارتش نمودى نیز پاک و مطهر است و پیوسته وى را بین اهل و خویشانش حفظش مى‏نمایند«.

اللهم عجل لولیک الفرج

دسته ها :
سه شنبه بیست و چهارم 1 1389
X